Μήπως...;

Ξυπνάμε κάθε πρωί, γκρινιάζουμε γιατί δεν βρίσκουμε έτοιμο καφέ, μας φταίνε τα ρούχα μας που δεν μας αρέσουν πια, αναθεματίζουμε τη δουλειά που μας κάνει να αποχωριστούμε το πάπλωμά μας, φταίει η βροχή που θα χαλάσει τα μαλλιά μας, αγανακτούμε για τους λογαριασμούς που περιμένουν να πληρωθούν και θα μας στερήσουν ένα ζευγάρι παπούτσια ακόμη, βρίζουμε τον ταξιτζή που μας έκλεισε το δρόμο, τα βάζουμε με τον υπάλληλο του καφέ που δεν μας έβαλε λίγη ακόμη ζάχαρη στον καφέ μας, που δεν έχουμε λεφτά για να πάμε το Σαββατοκύριακο εκείνη την εκδρομή που προγραμματίζαμε, που έρχονται γιορτές και δεν μπορούμε να πραγματοποιήσουμε τα καταναλωτικά όργια των προηγούμενων χρόνων.

Μήπως να χαλαρώσουμε λίγο και να σταματήσουμε να μιζεριάζουμε; Μήπως να βγούμε από το μικρόκοσμό μας και να ρίξουμε μια ματιά πέρα από το εγώ μας; Μήπως να κοιτάζαμε για λίγο τον κύριο της φωτογραφίας και να επανεκτιμήσουμε αυτά που έχουμε; Λέω μήπως....