Ο σεβασμός δεν είναι προνόμιο, είναι δικαίωμα

Στις 8 Μαρτίου 1857, μια μεγάλη εκδήλωση διαμαρτυρίας από εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη που διεκδικούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίες, έγινε αφορμή να καθιερωθεί η 8^η Μαρτίου ως διεθνή Ημέρα της Γυναίκας. Το 1977 η μέρα αυτή θεσμοθετήθηκε από τον ΟΗΕ, ο οποίος κάλεσε όλες τις  χώρες του κόσμου να γιορτάσουν την ημέρα για τα δικαιώματα των γυναικών, ενώ με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ το 1979, κυρώθηκε και απέκτησε ισχύ νόμου η Σύμβαση για την Εξάλειψη όλων των Μορφών Διακρίσεων κατά των Γυναικών.

 Ένα νέο όργανο του ΟΗΕ, ο «ΟΗΕ Γυναίκες», που συστάθηκε την 1^η Ιανουαρίου του 2011, σε έκθεσή του με τίτλο «Οι πρόοδοι των γυναικών στον κόσμο» αναφέρει ότι «Η σεξουαλική βία ασκείται σε πληθυσμούς για να μεταδοθεί σκόπιμα ο ιός του AIDS με στόχο την πρόκληση μόλυνσης, την εκτόπιση πληθυσμών και τον εκφοβισμό ολόκληρων κοινοτήτων», ενώ «η μη δημοσιοποίηση των εγκλημάτων κατά των γυναικών είναι ένα σοβαρό πρόβλημα σε πολλές χώρες του κόσμου». Παρόλο αυτά, υπάρχουν ακόμη μέρη στον κόσμο όπου η ζωή των γυναικών δεν είναι απλά υποβαθμισμένη, αλλά στη χειρότερη των περιπτώσεων, αυτές αντιμετωπίζονται ως άτομα μηδενικών δικαιωμάτων.

Ο μεγάλος φεμινιστής της αρχαιότητας Πλούταρχος αναφέρει ότι «Οι γυναίκες αντέχουν τον πόνο και το θάνατο, αλλά όχι την ατίμωση». Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η 20χρονη Mah Gul από το Αφγανιστάν, η οποία αρνήθηκε να εκδοθεί όταν της το ζήτησε η πεθερά της, με αποτέλεσμα να αποκεφαλιστεί χωρίς κανένα δισταγμό. Το τραγικό εδώ είναι ότι η διαταγή για το θάνατό της δόθηκε από μια άλλη γυναίκα, ενώ στις περισσότερες των περιπτώσεων αυτών, τα μέλη της οικογένειας έχουν κατηγορηθεί συστηματικά για συμμετοχή σε τέτοιους θανάτους. Σε έκθεσή του το 2011 το State Department αναφέρει ότι «πολλές γυναίκες στο Αφγανιστάν υποβάλλονται σε καταναγκαστική πορνεία και αναγκαστικούς γάμους, εντός των οποίων αυτές ωθούνται στην πορνεία», ενώ η Suzanne Nossel, επικεφαλής της Διεθνούς Αμνηστίας επέκρινε τη συνεχιζόμενη βία και τόνισε ότι «πολλές γυναίκες βιάζονται, σκοτώνονται και αποκλείονται από τις ευκαιρίες μόρφωσης και διεκδίκησης των δικαιωμάτων τους».

Τα φαινόμενα καταπάτησης των δικαιωμάτων των γυναικών ανά τον κόσμο δεν είναι μονάχα δείγμα έλλειψης πολιτισμού. Είναι δείγμα μιας γενικότερης κρίσης αξιών και αποδόμησης της δημοκρατίας σε κοινωνίες που κινούνται μεταξύ Τρίτου και Τέταρτου Κόσμου. Ας κοιτάξουμε κατάματα την πραγματικότητα και ας πάψουμε να προσποιούμαστε ότι δεν μας αφορά...